یونس(ع)، وقتی که از هدایت مردم نا امید شد، از شهر بیرون رفت.
این کار، یک کار عادی بود. خدا منعاش نفرموده بود. امّا مجازات شد. میگویند مجازاتاش به این دلیل بوده که بدون آنکه خدا به او دستور دهد، شهر را ترک کرده بود.
وقتی در مجازات به سر میبرد، به اضطرار رسید و ذکری را به کار برد که معروف است به ذکر یونسیه.
میگویند این ذکر، نهایت توحید است. آیتالله قاضی(ره) به این ذکر، بسیار سفارش مینمودند.
اگر شما نیز فکر کردید که به اضطرار رسیده اید، از آن استفاده کنید.
آن ذکر این است: ((لا اله الّا انت، سبحانک انّی کنتُ من الظالمین...))
وقتی این ذکر را به کار برد، خداوند میفرماید:
((فاستجبنا له و نجّیناه من الغم و کذالک ننجی المؤمنین...))
پس دعایش را مستجاب کردیم و از سختی نجاتش دادیم؛ و اینگونه نجاتت میدهیم مؤمنین را...
در ضمن آیت الله جوادی آملی نیز این ذکر را نشانهی کمال توحید دانستهاند.