چه خواهد کرد با ما عشق؟

آن‏جا که هر آرزو میسر باشد
ما را به سر آرزوی دیگر باشد
دنبال در سوخته‏ای می‏گردیم...
شاید که درِ بهشت، آن در باشد 

(جناب میلاد عرفان‏پور)

تقدیم به معاونت فرهنگی وزارت علوم(!):
هم «سایه» و هم «ریمل» او کم شده است
هم بستن روسری‏ش محکم شده است
از برکت عمره‏های دانش‏جویی
این ترم «فرشته‏خانم» آدم شده است!!!
***
شاعرش را یادم نیست. توی کتاب «یک بغل کاکتوس» (مجموعه‏ی 100 شعر طنز) که انتشارات «سپیده‏باوران» آن را منتشر کرده است آمده. 

حال مرا نپرس که هنجارها مرا

مجبور می‏کنند بگویم که «به‏ترم»

مردم چه می‏کنند که لب‏خند می‏زنند؟

غم را نمی‏شود که به رویم نیاورم

(مرحوم نجمه زارع)

دل، این دل پر حسرت و غم هدیه به تو

شمع و شب و دفتر و قلم هدیه به تو

می‏خواستم از درد جدایی بنویـ....

این نامه‏ی ناتمام هم هدیه به تو

(ناز نفس شاعرش...)

در فلسفه‏ی «وفا» چنین آمده است:

«دل» وقف شکستن است، بی‏هوده مرنج...

(ناز نفس شاعرش)

هیچ دلی عاشق و دچار مبادا

عاقبت چشم ، انتظار مبادا

می‏روی و ابرها به گریه که برگرد
چشم خداوند اشکبار مبادا

تشنه لبی مست رفته است به میدان
این خبر سرخ ناگوار مبادا

تشنه لبی مست رفته است به میدان
آینه با سنگ در کنار مبادا

تشنه لبی مست رفته است به میدان
وعده ی دیدار بر مزار مبادا

تشنه لبی مست رفته است به میدان
تشنه لب مست بی قرار مبادا

شیهه اسبی شنیده می شود از دور
شیهه اسبی که بی سوار مبادا

این طرف آهو دوید آن طرف آهو
دشت در اندیشه ی شکار مبادا

وسعت دشت است و وحشت رم اسبان
غنچه ی سرخی به رهگذار مبادا

زندگی سبز و مرگ سرخ مبارک
دشت پر از لاله بی بهار مبادا

عالم کثرت گشود راه به وحدت
هیچ به جز آفریدگار مبادا

(استاد فاضل نظری)