چه خواهد کرد با ما عشق؟

نافرمانی مدال‏مان را سوزاند
آرامشِ در خیال‏مان را سوزاند
در این برهوت بی کسی تنهاییم
ما و گنهی که بال‏مان را سوزاند!

بی‏ترس و بدون واهمه می‏میریم
بی محکمه و محاکمه می‏میریم
در جنگ نشان از پدر خود داریم
در مرگ، شبیه «فاطمه» می‏میریم
***
ای فرزندان فاطمه!
کم‏کم با مادرتان خداحافظی کنید...

ای پیکره‏ی آهن و کفش میخی!
ای خاطره‏ی خجسته‏ی تاریخی!
هشدار! که‏ (سیاره‏ی رنج است زمین)
برگرد به سیاره‏ی خود...مریخی!!!

هر بار که من می‏گذرم از کوی‏ش
حایل بکند به چهره‏اش گیسوی‏ش
صد بار مرا رانده و می‏راند باز...
100 بار دلم شکست، این هم روی‏ش!!!

گاه از سر هوش‏یاری و گاهی مست
-هر کس به طریقی دل ما را بشکست-
ای یار! امان امان امان از یاران...
هر آن‏چه که می‏کشیم از یاران است

غم‏های دل‏م بیش‏تر از یک یا دو

خود گو چه کنم من پریشان با تو

هر شب ز تو توبه می‏کنم امّا صبح

روز از نو و باز هم روزی از نو

سال 88 هم به پایان آمد و صاحب‏مان نیامد و حق است اگر از دل‏تنگی بمیریم...

تقدیم به ناز قدم‏ش:

هزار و سیصد و هجران، هزار و سیصد و دوری

هزار و سیصد و هشتاد و هشت سال صبوری

هزار و سیصد و اندی... به کوچه چشم به راه‏م

ولی دریغ از این‏که ببینم از تو عبوری

ترانه خوان شبانه! سکوت کن غم‏مان را

نمانده در سر شوری، نمانده در دل نوری*

دل‏م گرفته از این‏جا، از این قواعد بی‏جا

از این شکنجه‏ی تلخ و... از این روابط صوری

تمام آن‏چه که گفتم، چه می‏شوند برای‏م؟

به غیر قطعه‏ی سنگی، نشسته بر سر گوری؟

***

*اشاره به ترانه‏ی «امشب در سر شوری دارم»

فکرتان به سمت خواننده‏های آن‏ور آبی نرود. محمد اصفهانی هم آن را خوانده...

***

پی‏نبشت: 2روز پیش داشتم شماره‏ی جدید «راه» را می‏خواندم. یک یادداشت داشت از حجة‏الاسلام جهان‏شاهی -معروف به طلبه‏ی سیرجانی- که در زندان آن را نوشته بود. یک قسمت‏ش ضربه‏ی سنگینی بود برای‏م و آن این بود:

«عادت کرده‏ایم که بدون امام زمان(عج) زندگی کنیم.»

و آه...

ای کاش دل‏م برای تو تنگ نبود

یا جنس دل‏ت سخت‏تر از سنگ نبود

یا آن‏که دل‏م تنگ و تو هم سنگ؛ ولی...

این «دوری دوستانه» فرهنگ نبود!

بر سر

تکه‏های باقی‏مانده‏ی

 بدن‏م

راه می‏روم.

هنوز

 قطعه‏ای می‏تپد...

(صدای شلیک تیر خلاص)

*

خدایا!

به حال

سرداری که

«آخرین سرباز باقی‏مانده‏اش را

به دست خودش

می‏کُشد.»،

رحم کن.

آمین!

غربت‏زده‏ایم، یا رسول الله

وحشت‏زده‏ایم، یا رسول الله

ما باغ تو هستیم، ولی صد حیف...

آفت زده‏ایم، یا رسول الله

***

«از بس که ندیدیم کثافات‏ش را،

کردیم جنایت»؛ و «مکافاتش را...

دیدیم و گذشت آن زمان»، حالا هم

باید که نوشت،‏ «اعترافات‏»ش را!!!

***

دیدی دل افسرده‏ی ما. با ما هم؟

معشوقه‏ی دل‏برده‏ی ما! با ما هم؟

وقتی همه با سنگ زدندم، تو چرا؟

ای نان و نمک خورده‏ی ما! با ما هم؟

***

و...