چه خواهد کرد با ما عشق؟

آن‏کس که دلم نهاده اندر برزخ

در دوری او بهشت، هم‏چون دوزخ

گفتم که دلم هوای او دارد، گفت...

درد دل خود را بنویسم بر یخ!!!

دنیاست و جنس بودن‏ش از عدم است

با آن‏که عروس‏است، ولی بد قدم است

«نوش‏ش به هزار نیش‏تر آغشته...»

صد نکته بخوان از این حدیثی که کم است

گفتم که بمان، ولی تو خندیدی که...

خندیدی و بعدِ خنده ترسیدی که...

القصّه؛ گرفتار شدم. بعدش هم...

ای کاش تو هم بودی و می‏دیدی که...

غم می‏خورم و به لطف غم چاق‏ترم!

در چاق‏شدن از همه خلاق‏ترم!

یک عمر امید زندگانی بود و...

امروز به مرگ خویش مشتاق‏ترم.

در سلطنت رسانه‏ها کَر شده‏ایم

هر روز جهان بدتر و بدتر شده‏ایم

پنداشته‏ایم اهل تمدن هستیم

بی‏پرده بگویم؛ همه‏گی «خر» شده‏ایم!!!

 در ظاهر خود شبیه نیلوفرها...

...هستند؛ولی بُرنده چون خنجر‏ها.

اینان چه ز جان من دگر می‏خواهند؟

ای فاطمه جان! امان از این دخترها!

***

با عرض پوزش از دختران گرامی.

شعر است دیگر...مگر خودتان هم شعر راجع به پسرها ندارید؟

«پسرا شیرن...دست بزنی می‏میرن!!!!!»

هر کس که رسد لبی به پیمانه زند

باده زند و نعره‏ی مستانه زند

من مست و تو مست و همه‏ی عالم مست

پس کی‏ست بیاید و به ما حد بزند؟؟؟؟

دل، این دل پر حسرت و غم هدیه به تو

شمع و شب و دفتر و قلم هدیه به تو

می‏خواستم از درد جدایی بنویـ....

این نامه‏ی ناتمام هم هدیه به تو

(ناز نفس شاعرش...)

در کش‏مکش تو هیبت‏م شد نابود

کاشانه و نام و دودمان‏م شد دود

گویند رهایت کنم، آسوده شوم...

گیریم که آسوده شوم، بی‏تو چه سود؟

(داغِ داغ؛آبان 88)