دوست دخترِ من...
تازگی ها با یک دختر دوست شده ام که به قرص ماه می ماند.
(لب تان را گاز نگیرید. 3 سال بیشتر ندارد.)
*
یکی از درس هایی که از این کودک یاد گرفته ام این است که:
((یکی از راه های نجات آدمیان، برگشتن به کودکی است.))
*
دوست من به هیچ چیز تعلق خاطر ندارد. نه به من. نه به عروسک خرسی اش. من را دوست دارد، اما تعلق خاطری نسبت به من حس نمی کند. دوست من همیشه در زمان حال زندگی می کند و افسوس گذشته و ترس آینده را ندارد.
*
کودکان (لا خوفٌ علیهم و لا هم یحزنون) اند.