چه خواهد کرد با ما عشق؟

برای روز مادر، هر کس هدیه ای به مادرش می دهد. من امّا جز روسیاهی برای مادرم ندارم. یک رباعی بود که از فاطمیه ی پارسال، ناقص مانده بود. بالاخره لطف کردند و اجازه ی تکمیلش را دادند. همان را -هرچند بی مناسبت و دیر- هدیه می کنم به مادر مهربانی ها...
این رباعی شرح حال حضرت امیر(ع) است...

پیرم کرده، یاد گل یاس و غمش
آری! کمرم شکست از قد خمش
گهواره ی عباس مرا می بینی؟
«روزی به امید محسنم ساختمش!!»