چه خواهد کرد با ما عشق؟

طبع شعری‏ام چندی‏ست خشک شده. امید دارم که خدا عنایتی کند.
این‏ها مال قدیم‏اند. شاید هم قبلاً بعضی‏شان را گذاشته باشم.
***
یک رباعی عربی، تقدیم به بانوی دوعالم:
انتِ الملأُ، دونَکِ جافی الجَنّه
طوبی بیدیکِ، فرعُها فی الجنه
الناسُ لَفِی النّارِِ جمیعاً الّا...
یا فاطمه! اشفعی لنا فی الجنه

ترجمه:
(البته عربی زیبایی‏هایی دارد که قابل ترجمه نیست. لکن به همین غلط و غلوطی بپذیرید از من.)
تو همه چیز هستی و بهشت بدون تو هیچ ندارد!
درخت طوبا در دستان توست و شاخه‏های‏‏ش در بهشت است
انسان‏ها، همه‏گی در آتش‏ند مگر این‏که...
ای فاطمه جان! شفاعت‏مان را در بهشت بکنی.
***
رباعی فارسی:
1
دریا شده­ایم و تن به ساحل ندهیم
در قصّه­ی دل شرح مسائل ندهیم
با یاد کسی که رفت و ما را سوزاند
باشد که ازین پس به کسی دل ندهیم
2
یک عمر،تمام اعتبارم از تو
هر آنچه که دارم و ندارم از تو
دیر آمده­ای ولی غمی نیست،بخند!
آن شاخه گل روی مزارم از تو