معمولا با شعرهاي بيدل ارتباط برقرار نمي کنم ولي اين يکي حالمو کلا عوض کرد. اين بيتش که عالي بود:
سير حُسني داشتم در حيرت آباد خيالتـا شکست آيينه ام ، دلبر نمي دانم چه شد
دستتون درد نکنه
