همينه ديگه! يعني قشنگيش به اينه كه نمي توني به كسي بگي و ارزش هر انساني به نگفته هاش است، اما سعي كن يه راهي براش پيدا كني، اگه حرفات مهم باشند، ممكنه كه خيلي زود دير بشه. اگه حرفات قشنگ باشند مي تونند تاثير گذار باشند و شايد زندگي خيلي از آدما را عوض كنند. اگه حرفات محكم و متفكرانه باشند، مي تونه آدم را به خودش بياره و ....
پس سعي كن حرف بزني اما به آرامي، متفكرانه،وقت شناسانه،محكم. اون موقع شايد يكي مثل من كه خيلي حالش بده با خوندن نوشته هاتون آروم بشه و شايد اين طوري خودتون هم آروم تر بشين.
راستي يه چيز ديگه اينكه من هر وقت با خدا حرف مي زنم خيلي آروم مي شم. آخه اون كسيه كه همه چيز رو مي دونه حتي اون چيزايي را كه من نمي دونم را اون مي دونه. خيلي جالبه نه؟؟
